DC & Tampa

Vorige week maandag (25 aug) begon m’n sightseeing in Washington DC. Vanaf het hostel wandelde je in 20 minuten naar de verblijfsplaats van Mr. Obama, The White House. Heb hem zelf niet gezien, wel een heleboel bewakers. Van de buitenkant is het gewoon een witte villa, niet heel bijzonder om te zien. Vanaf het witte huis is alles op loopafstand, ideaal dus!

Volgende stop was het Washington Monument, niet echt iets kunstzinnigs. Het is een betonnen paal die je waar je in Washington ook bent kunt zien. Het opvallende is dat alles heel ruim is opgezet. Rondom het Washington Monument heb je een grote vlakte met alleen maar gras. Vanaf het monument kun je via het World War II Monument naar het Lincoln Memorial lopen. Dit is ongeveer 15 min (in de hitte in mijn tempo).

Opvallend zijn ook de monumenten, het lijkt wel hoe groter hoe beter. Het Lincoln Memorial lijkt wel een soort tempel, die je betreedt d.m.v. veel trappen. En in de “tempel” staat een immens beeld van Lincoln die op een stoel zit. Ik vraag me dan af wie er besluit om zo’n monument te bouwen. Hij is overigens niet de enige president die zo’n memorial heeft. Ongeveer elke president die dood is, heeft een memorial.

Na een ochtend sightseeën en veel foto’s maken, was de batterij van m’n camera leeg. Omdat ik toch wel foto’s wilde maken van alles wat ik zag, besloot ik om een Mall op te zoeken en te gaan shoppen. M’n koffer was nog niet vol genoeg, dus dat leek me een goed plan. DC heeft een goed metro netwerk wat je overal brengt, en ze maken gebruik van een soort ov-chipkaart. De Mall bij Pentagon City bleek een goede keus, zo’n 4 verdiepingen winkels, waar ik me de rest van de dag prima vermaakt heb.

De volgende ochtend ben ik verder gegaan waar ik gebleven was, nu met een volle batterij in m’n camera. Dit keer begon ik bij het Capitool en liep ik richting het Washington Monument. De gehele weg loop je langs grote grasvlakten, water, bomen, fonteinen en monumenten, ook wel The National Mall genaamd. In NL zou dit hoogstwaarschijnlijk volgebouwd zijn met appartementen of winkels.

’s Middags had ik afgesproken met Faith, hij werkte ook op het Summercamp en woont in de buurt van DC. We hebben geluncht bij het Hard Rock Café en daarna rondgelopen in China Town. Het enige wat chinees was in China Town, waren de letters op de gebouwen. Het waren 2 straten met winkels en restaurants die je overal hebt, alleen hadden ze op de gevels van de gebouwen ook de naam in het Chinees gezet. Volgens mij is dat niet helemaal de definitie van China Town, beetje teleurstellend.

Woensdag had ik met Lasha afgesproken, ook iemand die op het Summercamp werkte. Zij woont in Baltimore, Maryland, ongeveer een half uurtje met de trein vanaf DC. Samen hebben we 2 musea (ja je leest het goed: MUSEA) bezocht. Het feit dat alle musea gratis zijn hielp wel, ik zou er nooit voor betaald hebben natuurlijk. Het eerste museum was het Natural History Museum, te vergelijken met Naturalis alleen 3 keer zo groot. Het is een leuk museum met allemaal dieren (niet opgezet, maar gewoon nagemaakt), en een heleboel info over hoe alles ontstaan is en hoe alles in elkaar zit.
Het tweede museum was het Air and Space museum. Het leek heel interessant, maar bleek een beetje tegenvallen. Het enige wat wel leuk was, was het stuk over het heelal en de sterren. Maar een vliegtuig uit elk jaartal sinds vliegtuigen bestaan is een beetje teveel van het goede.

Donderdag (28 aug) vloog ik van DC naar Tampa, Florida. Het was een heel gedoe voor ik eindelijk in het vliegtuig zat, want je raadt het al: mijn koffer was te zwaar. Hij was 28 kg en moest terug naar 22 kg. (op binnenlandse vluchten mag je minder bagage meenemen)
Dus begon ik aan mijn missie: wat laat ik achter? Uiteindelijk na 3 keer opnieuw wegen had ik de 22 kg bereikt. En zo ging ik richting Tampa, zonder lakens, dekbedovertrek en handdoeken.

Het enige wat ik nu nog moest doen was door de security heen, dat moet lukken dacht ik. Alleen wat ik vergeten was: het water uit mijn bidon te gooien. Uiteraard werd mijn tas grondig onderzocht en vonden ze het probleem (wat ik ze al 3 keer verteld had, maar wat ze zelf wilden uitvinden). Alleen was het niet mogelijk om het water na de security in een prullenbak te dumpen, dat was absoluut uit den boze. Wat ik moest doen was weer terug naar buiten, daar het water uit mijn bidon gooien en vervolgens weer door de security heen. Als het nou een waterflesje was had ik het hele ding in de prullenbak gegooid (want dat mocht wel), maar dat was niet het geval. Ik legde nadrukkelijk uit dat ik geen tijd had om naar buiten te gaan en vervolgens weer een uur te wachten bij security. Gelukkig was er een jongen zo aardig om mij naar buiten t begeleiden, het water te dumpen en me vervolgens binnen 5 minuten weer door de security te loodsen.

In Tampa werd ik opgehaald door Steve. Dit is iemand die ik in 2008 ontmoet heb toen ik op hetzelfde Summercamp werkte. Het was heel leuk om hem na zoveel jaar weer te zien. Hij woont in Tampa en ik kon bij hem verblijven. Hij was net een week geleden getrouwd en zouden het weekend een grote after-wedding-party hebben in Orlando, waar ik voor was uitgenodigd. Een mooi feestje sla ik natuurlijk niet af.

In Orlando hadden ze een villa gehuurd met weet ik veel hoeveel kamers, een eigen bioscoop, zwembad, bubbelbad, poolkamer, keuken zo groot als een woonkamer etc. Op de dag van aankomst werd al het eten en de drank ingeslagen en we hoefden het huis niet meer uit. Het weekend bestond uit films kijken, zwemmen, eten en drinken. Ook heb ik m’n eerste American Football game gezien, ik begrijp nu iets beter de regels. Alleen vind het nog steeds knap dat als je 4 kwarten van 15 minuten speeltijd hebt, de gehele wedstrijd 3 uur duurt omdat er zo veel gestopt en gepauzeerd wordt.

Maandag in de loop van de dag kwamen we weer terug. Dit was Labor Day, een nationale vrije dag. Op deze dag zou ik met Steve Tampa gaan verkennen. Onder verkennen verstaat hij: rondrijden in de auto, want voor buiten rondlopen is het veel te heet. Dus dat hebben we gedaan. Hier en daar zijn we wel gestopt omdat ik zo aandrong dat ik foto’s wilde maken. ’s Avonds hebben we een officiële Cuban Sandwich gegeten, daar staat Tampa bekend om. Het smaakt een beetje naar stokbrood.

Dinsdag had ik een fiets geleend van een vriend van Steve en zou ik naar het plaatselijke winkelcentrum gaan, dit was een half uurtje fietsen. Ik kan je vertellen, een half uur fietsen in 37 graden is best wel heel vermoeiend. Dat is het nadeel van Florida, het is echt ontzettend warm en benauwd in de zomer. Niet echt een lekkere temperatuur om dingen te ondernemen. En waar je ook komt, de A/C staat op 15 graden, dus de overgang van binnen naar buiten is mega groot. Ook bij Steve thuis hebben ze continue de A/C aanstaan, ik zit daar in m’n joggingbroek en trui anders heb ik het gewoon koud.

Vandaag is het donderdag en ben ik met Steve meegegaan naar z’n werk. Hij werkt op de University of South Florida. Het is een hele grote campus waar genoeg te doen is. Op dit moment zit in de bibliotheek tussen alle studenten, heel grappig. Zometeen ga ik de rest van de campus verkennen.

Morgen vlieg ik terug naar DC, waar ik t/m maandag zal verblijfen. En daarna met de bus (10 uur durende rit) naar Boston!

P.S. Thnx voor alles reacties, leuk om te lezen!