De afgelopen 2 maanden

Okey, het was in 2014 al duidelijk en in 2015 is het niet veel beter: ik kan gewoon geen blog bijhouden. De tijd gaat ook zo snel, het is moeilijk te geloven dat de 3,5 maand er al bijna opzitten. Voor m’n gevoel is de Kerst net voorbij, terwijl dat toch echt 2 maanden geleden was. Maar goed, ik zal proberen om een zo compleet mogelijk verslag te geven van de afgelopen 2 maanden, alhoewel, jullie hoeven natuurlijk ook niet alles te weten ;)

Na de Kerst kon je goed merken dat het seizoen eindelijk begonnen was. Zo worden er vanaf de eerste week van Januari wekelijks terugkerende events georganiseerd, hartstikke leuk voor al die toeristen. Zo wordt er bijvoorbeeld elke maandagvond een Snow Night gehouden. Dit houdt in dat er motoren via een schans door de lucht vliegen en kunstjes doen, en ook skiërs en snowboarders laten via wat bergjes sneeuw een aantal trucjes zien. Het geheel wordt traditioneel afgesloten met vuurwerk. Eén keer werd op maandagavond de Nacht der Ballone gehouden in combinatie met de Snow Night. Voor mij en mijn collega’s de moeite om toch maar een keer een kijkje te gaan nemen. Op de Lechnerberg stonden een aantal luchtballonnen en er omheen werd dezelfde show gegeven als tijdens de Snow Night. Nou als ik luchtballonnen klaar zie staan om te vertrekken, denk ik dat ze ook daadwerkelijk een keer de lucht in gaan. Maar nee dit was niet het geval, een beetje teleurstellend. Ik snapte het hele event niet zo goed. Want was is er interessant aan om naar een rieten bakje met een ballon te kijken? Ik dacht dat het hele idee was dat ze dan ook op een zeker moment de lucht in gaan. Maar gelukkig waren er een hoop mensen die niet zo dachten als ik, en die als een stelletje chinezen foto’s gingen maken van de ballonnen.

In de afgelopen maanden ben ik dan ook eindelijk wezen skiën! Zoals velen van jullie weten, ik ben het tegenovergestelde van een pro. Dus ik dacht dat het handig zou zijn om 2 daagjes les te nemen. Ik werk ten slotte voor een ski school dus daar moet je dan gebruik van maken. Daar ging ik, eind januari, in de beginners groep. De naam van de ski leraar was Hondo. Hij komt uit Japan, en ik heb al die tijd gedacht dat hij Honda heette. Leek me wel logisch. Tot dat hij me een keer verbeterde en zei: ik ben geen auto, ik heet Hondo! Okey, duidelijk, sorry. Na die 2 dagen kon ik niet heel veel meer dan daarvoor want het niveau lag vrij laag. Zo presteerde 1 iemand uit de groep het om 6 keer te vallen terwijl ze met de lift omhoog getrokken werd. Voor een volwassen persoon is dat erg knap. Maar het was wel gezellig, en daarna kon ik een beetje m’n eigen gang gaan. Vervolgens ben ik nog een keer op m’n vrije dag met 2 ski leraren naar de gletsjer geweest, en hebben ze me precies laten zien wat goede oefenpistes voor mij waren. Gelukkig gaat het nu steeds beter, ik leef nog en heb (nog) niks gebroken!

Soms is 6 dagen werken best lastig, want je hebt maar 1 vrije dag en dat is niet veel. Aan de ene kant wil je zoveel mogelijk doen, maar aan de andere kant wil je ook lekker relaxen en vooral uitslapen. Soms ga ik lekker skiën (of iets wat er op lijkt :p) en soms hang ik zelf ook een beetje de toerist uit. Op het hoogste punt van de gletsjer hebben ze natuurlijk een uitzicht punt gemaakt waar van alles te doen is: Gipfelwelt 3000. Het kan niet zo zijn dat ik hier 3,5 maand verblijf en daar niet even een kijkje heb genomen. Dus 3 weken geleden ging ik op pad met m’n camera. Op het hoogste punt (3029 meter) heb je o.a. een restaurant, bioscoop (met 1 natuurfilm van 8 minuten), national park gallery en 2 platforms waar je een prachtig uitzicht hebt. Het was stralend weer dus een perfecte timing, check de foto’s en je snapt wat ik bedoel :)

Naast Après skiën doen ik ’s avonds zo nu en dan ook nog iets actiefs. Soms ga ik langlaufen als work-out, ze hebben hier een verlicht parcours dus ideaal. En 1 keer heb ik me mee laten slepen om te gaan Touren Skiën. Veel mensen hier doen dat, voor mij een reden om het ook een keer te proberen. Want als ik het nu niet doe dan doe ik het waarschijnlijk nooit, en ik ben altijd wel in voor iets nieuws. Wellicht dat niet iedereen weet wat Touren Skien is dus dat zal ik even uitleggen. Je gebruikt hiervoor andere ski’s als normaal, met een andere binding. Onder de ski’s plak je een strip met hele kleine haartjes zodat je niet naar beneden glijdt. Je ski schoenen zitten aan de voorkant in de binding en aan de achterkant los. En dan is het dus de bedoeling dat je de piste op loopt met de ski’s aan je voeten. Door de strips onder de ski kun je niet naar beneden glijden, en doordat alleen de voorkant van je ski schoen vast zit kun je een soort loopbeweging maken. Het duurde even voor ik het helemaal doorhad, ik tilde gewoon die hele ski op maar dat was niet de bedoeling. Ik kan je vertellen, na 30 meter was ik al helemaal kapot, het is echt ontzettend zwaar! Halverwege had ik ook geen energie meer om m’n hele ski op te tillen en kreeg ik het ritme vanzelf te pakken. Na ongeveer een uur kwamen we boven aan, ik ben nog nooit zo blij geweest. Vervolgens haal je de plakstrips van je ski’s en kun je naar beneden skiën. Dat was ongeveer net zo’n grote uitdaging als naar boven lopen. Het was een piste waar ik overdag nog nooit geskied had, ik had wel een lampje op m’n voorhoofd maar die verlicht natuurlijk niet de hele piste. Uiteindelijk is het allemaal goed gekomen en ben ik zonder kleerscheuren onderaan de piste gearriveerd. Al met al was het was een mooie ervaring.

Afgelopen 2 weken was het zover, Kaprun werd voor even omgetoverd in een klein Nederland. Waar je ook was, je zag gele nummerborden en de enige taal die je hoorde was Nederlands. Het waren absoluut de drukste twee weken van het seizoen, met meer dan 300 kinderen zaten onze ski klasjes bomvol. Meer ski klasjes betekende uiteraard ook meer ski leraren, dus uiteindelijk was het gewoon super gezellig. Met al die drukte worden er ook meer fouten gemaakt, zoals overboekingen. En wat doe je dan als skischool? Dan zeg je ’s ochtends vroeg tegen Elise: “Vandaag geef jij langlauf les”. Euuhhh, okey... Veel tijd om erover na te denken had ik niet, dus ik begon vol goede moed aan 2 privé uurtjes langlaufen met een mevrouw uit Duitsland. Moest ik ook nog 2 uur lang alleen maar Duits praten, dat was al een opgave op zich! De 2 uurtjes waren zo om en mevrouw was erg blij. Of nou ja, dat denk ik, aangezien ze me een goede fooi gaf.

Vandaag is het 1 maart en is de rust wedergekeerd. Van de 100 leraren van de afgelopen twee weken is nog ongeveer 1/3 over. Ook zijn er een aantal mensen die hier net als ik vanaf december al werken vertrokken richting huis. En ook voor mij zit het er bijna op. Volgende week zondag is mijn laatste werkdag en daarna heb ik nog een weekje vakantie. Twee goede vrienden, Emmie en Imre, komen deze kant op en samen gaan we dan nog een paar dagen skiën. Echt super veel zin in! Op 13 maart rijden we dan weer terug naar Nederland.

Ik heb het hier uiteindelijk goed naar m’n zin gehad. In het begin kostte het wat moeite om m’n weg te vinden, vooral omdat het zo rustig was en ik nog niemand kende. Maar dat is allemaal goed gekomen en ook deze ervaring heeft me mooie herinneringen opgeleverd. Pizza bij Paletti’s, Open Mic Nights @ Killy’s, stappen in Pavillion en natuurlijk elke ochtend wakker worden met het Bobo lied (http://youtu.be/zSHWz-G1cVE). Ook heb ik goed aan m’n Duitse taal kunnen werken, ik krijg nu soms zelf te horen dat ik met een Oostenrijks accent spreek. En voor alle bier drinkers onder ons: ik heb hier ook leren bier drinken! Of naja, Radler, voor mij is dat bier!

Tot over een paar weekjes!