Explore.Dream.Discover.

En ineens is het 10 oktober en ben ik alweer 5,5 maand in dit prachtige land. De tijd gaat zooo snel, niet te geloven!

Een verslag van de afgelopen tijd:

De laatste weken in Canberra
Tijdens mijn verblijf in Canberra heb ik zo ongeveer alle toeristische attracties gezien, sommige zelfs meerdere malen. Het voordeel van Canberra is dat veel dingen gratis zijn, behalve het parkeren. Het nadeel is dat er over het algemeen niet heel veel te beleven valt. Als er een keer iets te doen is, is het gelijk ook mega druk want heel Canberra is dan aanwezig. Of wat ook voorkomt, het wordt groots aangekondigd en in werkelijkheid stelt het niks voor. Dit was het geval met de Nightmarket, iedereen had hoge verwachtingen maar het bleken 4 kraampjes te zijn waar je in 5 minuten klaar mee was.

Het au-pair netwerk in Canberra is heel groot, dit komt waarschijnlijk omdat het merendeel van de mensen voor defensie werkt en met onregelmatige werktijden zit. Of omdat ze gewoon te lui zijn om voor hun eigen kinderen te zorgen, dat kan ook. Ik heb ontzettend veel nieuwe mensen leren kennen, social media is fantastisch hiervoor, waar ik elk weekend leuke dingen mee kon doen. Elke zaterdagavond werd gereserveerd voor een party avondje in civic (dit is het centrum), waar we de kroegen afstruinden en vervolgens bij 1 iemand een logeerpartij hadden zodat we de taxikosten konden delen.

Mijn verjaardag heb ik dit jaar voor het eerst in de “winter” gevierd. Al voelde het niet als winter. De ochtenden in Canberra konden wel fris zijn, maar meestal scheen de zon de hele dag en voelde het meer als herfst. Naar aanleiding van m’n verjaardag ging ik met wat vrienden klimmen. Niet in een klimhal, maar buiten op een rots. De instructeur had volgens mij al snel spijt dat hij onze groep toegewezen had gekregen, we waren heel luidruchtig en zongen High School Musical liedjes. Maar ach, wij hadden een fantastische dag, en dat is het enige wat telde toch?

En dan is het moment daar dat je afscheid moet nemen van mensen die je net 4 maanden kent, maar wat voelt als een eeuwigheid. Dat is niet leuk, maar het voordeel is dat ik nu ongeveer overal ter wereld een logeeradresje heb.

Na 4 maanden werken was het tijd om wat van Australië te bekijken. Samen met Melissa, degene met wie ik in Canberra het meeste omging, hadden we een trip van 3 weken gepland. We wisten ongeveer wat we wilden zien en hadden ook al 2 tickets geboekt, maar we hadden nog niet erg nagedacht over de details.

Melbourne
De trip begon in Melbourne. Ik kwam aan op een vrijdagavond en had die zaterdag afgesproken met Sai. Sai is iemand die ik heb leren kennen tijdens mijn roadtrip in Amerika in 2010. We hadden elkaar dus heel lang niet gezien maar hebben wel al die tijd contact gehouden. Ze woont zelf in Geelong maar werkt in Melbourne en had een eigen toeristische route uitgestippeld, wat erg leuk was. Naast de toeristische sites hebben we ook het aquarium bezocht. Ik vond Melbourne vooral een hele drukke en chaotische stad.
Een andere trip die ik tijdens mijn verblijf in Melbourne gedaan heb, en wat echt fantastisch was is Phillip Island. Dit ligt ongeveer 2 uur vanaf Melbourne en op dit eiland komen de kleine pinguïns ’s avonds aan land. Dit is een ritueel wat zich elke avond net na zonsondergang afspeelt, aangezien de kans dan het kleinst is dat ze opgegeten worden door hun vijanden. Er is een soort tribune gemaakt waar vandaan je de zee en het strand goed kunt zien, en een boardwalk zodat je de pinguïns helemaal tot hun “huisjes” kunt volgen. Ik zie pinguïns altijd alleen maar in de dierentuin dus ik vond het helemaal geweldig. Je ziet ze eerst uit zee komen, dan waggelen ze het strand over in groepjes en vervolgens gaan ze op zoek naar hun “huisje”. Sommige weten niet meer waar hun huis woont, dat is vooral ook heel grappig om te zien. Het was wel een beetje koud maar het was het helemaal waard!

Tasmanië
Vanaf Melbourne vloog ik samen met Melissa naar Hobart, Tasmanië. Hier zouden we voor het eerst gaan couchsurfen. Vanaf het vliegveld werden we opgehaald door onze host, dat was maar goed ook want hij woonde echt in de middle of nowhere. Nu denken jullie dat ik een grapje maak, maar nee het was echt een gehucht met 5 huizen. Je had geen bereik met je telefoon, tenzij je de telefoon op een bepaalde plek bij het raam zette dan kon het zomaar gebeuren dat je ineens 1 streepje bereik had. Nu ben ik helemaal niet heel verslaafd aan m’n telefoon, maar dit was me toch iets te primitief.
Een dag later konden we onze huurauto ophalen, een heel klein geel ding. Maar het reed en dat was alles wat we nodig hadden. We hadden ons van te voren niet heel erg verdiept in de afstanden en dat bleek nog aardig tegen te vallen. Een snelweg kennen ze niet, alles is 1-baans en als je geluk hebt is het asfalt maar het merendeel is zandweg. Onze huurauto was daar volgens mij niet helemaal voor gemaakt, maar we hebben het overleefd.
De eerste stop was Mount Wellington, vanaf deze berg kijk je uit over de stad Hobart. Onderweg naar de top zagen we hoopjes sneeuw langs de weg liggen, en hoe hoger we kwamen des te meer sneeuw. Eenmaal boven aangekomen stond er echt een mega harde wind en het was ontzettend koud, hier waren we totaal niet op voorbereid. Stonden we daar zonder jas, muts en/of handschoenen.
Wineglass Bay was ongeveer 3 uur rijden van ons verblijfsadres, dus hier hadden we een hele dag voor uitgetrokken. Dit strand ligt in een National Park en staat in de top-10 van mooiste stranden ter wereld. Deze baai heet Wineglass Bay omdat 1. Het heeft de vorm van een wijnglas, en 2. Vroeger werden hier walvissen afgemaakt waardoor het water rood kleurde. Dus leek het rode wijn in een glas. Australië is soms een heel logisch land.
Tasmanië heeft veel bezienswaardigheden die op de werelderfgoedlijst staan. Zo ook Port Arthur, een bezoekje waard dacht ik. Helaas had ik me hier in vergist. Port Arthur is een locatie waar vroeger de gevangenen naartoe werden gebracht. Het lijkt op een klein dorpje waar de gevangenen aan het werk gezet werden. Ook woonden er bewakers e.d. met hun familie, dus er was bijvoorbeeld ook een school voor hun kinderen. Het enige wat je nu in Port Arthur kan zien zijn alle oude gebouwen die ze vroeger gebruikten, dus de gevangenis, de school, de kerk, de dokter etc. Het is dat we ongeveer 2 uur gereden hadden anders was ik gelijk weer omgekeerd. Ik vond het m’n geld niet waard.

Brisbane
Vanaf Tasmanië vlogen we naar Brisbane, waar we ’s avonds aankwamen. We waren allebei redelijk moe en waren blij toen we in de trein zaten van het vliegveld naar het centrum. Na ongeveer 20 minuten leek het wel alsof we allemaal kleine dorpjes doorkwamen, dus even via Google Maps kijken wat onze locatie was en ja hoor we waren veel te ver doorgereden. Uiteindelijk kwamen we rond middernacht aan in het hostel.
Het enige wat we in Brisbane wilden doen was een bezoek brengen aan de Lone Pine Koala Sanctuary. Hier kon je op de foto met een koala, wie wil dat nou niet! Ze hadden er ontzettend veel koala’s en ook allerlei andere dieren. Het park was niet heel groot, maar de foto was ons belangrijkste doel. Eenmaal aan de beurt had de koala die ze voor de voorgaande foto’s gebruikt hadden geen zin meer, dus deze werd vervangen door een slapende koala. Dit vond ik al erg vreemd en toen ik het resultaat zag kwam dat niet helemaal overeen met m’n verwachtingen. Jullie kennen me goed genoeg om te weten dat ik een perfecte foto wilde (helemaal voor de prijs die je ervoor betaalde). Dus ik terug in de rij en uitleggen dat de koala sliep en dat z’n kleur niet goed was, veel te donker je zag hem amper op de foto. De verzorgster keek niet blij en zei “dus je vindt de koala niet leuk?” Nee inderdaad, ik wil een lichtgrijze koala die wakker is. Ik heb het idee dat ze in koala-taal de desbetreffende koala inseinde dat ik z’n vriend niet leuk genoeg vond. Want de koala die ik de 2e keer in m’n handen gedrukt kreeg liet met z’n klauwen een mooie afdruk achter die een dag later nog zichtbaar was. Maar de foto was goed gelukt en daar ging het uiteindelijk om!

Noosa
De busrit richting Noosa was gelukkig niet lang. We kwamen ’s middags aan en keken er erg naar uit om eindelijk wat tijd door te brengen op het strand. Maar nee hoor, regen en wolken. Dit gedeelte van de Oostkust heet de Sunshine Coast, nou die Sun was ver te zoeken.
De volgende dag begon al om 05.30 uur, want onze tour richting Fraser Island vertrok om 06.15 uur. We werden opgehaald in een soort 4WD-bus, want Fraser Island kun je alleen maar op met een 4WD. Voor degene die nog nooit van Fraser Island gehoord hebben: dit is het grootste zandeiland ter wereld (122 km lang en 5 tot 25 km breed).
De ochtend bestond vooral uit rijden over het strand, wat op zich goed uitkwam want het weer was niet opperbest. ’s Middags kwam de zon door en bezochten we Lake McKenzie, prachtig! Na een korte wandeling door het bos was het alweer tijd om terug te gaan. De route terug naar Noosa ging voor een groot deel over het strand, nu moet de 4WD hier tegen kunnen maar hij had het er soms wat moeilijk mee. Het werd volgens mij iets eerder vloed als verwacht waardoor het gaspedaal ook iets harder ingedrukt werd.
Onze laatste dag in Noosa was bedoeld om te relaxen, voor we aan onze 16 uur durende busreis zouden beginnen. Helaas was het weer geen stranddag, maar gelukkig was er een marktje waar we ons goed vermaakt hebben.

Airlie Beach
Na 16 uur kwamen we ’s ochtends om 09.30 uur aan in Airlie Beach. Dit is de uitvalsbasis voor bijna alle tours richting de Whitsunday Islands. Wij hadden een 2-daagse tour met 1 overnachting geboekt op de boot The Iceberg. Ik zag de Titanic tafrelen al voor me, maar gelukkig was het te warm voor echte ijsbergen. De eerste dag van de tour was vooral om te snorkelen. Na ongeveer 2 uur varen (ik word nooit matroos want dat varen duurde me allemaal veel te lang) kwamen we aan bij de eerste snorkel stop. Ik had nog nooit zoiets gezien, het was alsof ik in een aquarium zwom. Een compleet andere wereld, echt heel apart. Overal waar ik keek zag ik gekleurde vissen en prachtig koraal, en natuurlijk heb ik Nemo ook gevonden. Na al het snorkelen was het tijd om richting de overnachtingslocatie te varen, tijdens deze tocht zagen we gewoon walvissen! Echt super leuk!
De volgende dag bezochten we een ander strand uit de top-10: Whitehaven Beach. Dit was werkelijk waar hemels. Ik heb nog nooit zulk helder blauw water gezien! Vanaf het uitkijkpunt had je een prachtig uitzicht over het gehele strand. Na een paar uur gerelaxt te hebben op het strand was het tijd om richting Airlie Beach te varen, ook dat duurde me veel te lang.

Cairns
Cairns was onze laatste stop voor deze trip, we kwamen heel vroeg in de ochtend aan. Omdat we een redelijke reis (10 uur) achter de rug hadden besloten we om een beetje de stad te verkennen, en wat informatie te verzamelen over de verschillende excursies. Met het idee om een waterval tour te boeken stapten we een travel agency binnen, uiteindelijk stonden we na een uur weer buiten met, jawel, een skydive trip!
Maar voor dat het tijd was om uit een vliegtuig te springen bezochten we eerst de Great Barrier Reef, een must see. Nadeel was, weer 2 uur op een boot voordat je er eindelijk was. Echt, de marine zou niks voor mij zijn. Ook hier gingen we weer snorkelen. Ik heb het niet zo heel erg op scuba diven, want ik ken mezelf en ik ben degene die bovenkomt en de boot is weg (inderdaad, zoals in de film Open Water). Over open water gesproken, onze eerste stop was midden op zee. Hoge golven en veel stroming. Ik had mezelf voorgenomen om direct rechtsomkeert te maken als ik een haai zou zien. En je raadt het al, het eerste wat ik zie: een haai. Geen grote, maar toch, het blijft een haai. Er werd mij verzekerd dat het beest alleen maar vis at, dus ik bleef braaf in het water maar was toch op m’n hoede.
Onze tweede stop was bij een heel klein eiland wat een broedplaats was voor vogels en schildpadden. Mijn enige wens voor tijdens het snorkelen was om een schildpad in het water te zien. En gelukkig is die wens uitgekomen! Je moest wel goed zoeken, maar het was echt zo tof om gewoon naast een schildpad te zwemmen!
En toen was het moment daar, de dag dat we zouden gaan skydiven. Dit was onze allerlaatste dag van de trip. Ik had er erg veel zin in en was van te voren geen moment zenuwachtig. De instructeur die samen met mij zou springen dacht dat het grappig was om vooraf te vertellen wat er zou gebeuren als de parachute niet open zou gaan. Alsof ik daar zelf nog niet over na had gedacht. De zenuwen kwamen op het moment dat we hoog in de lucht zaten en de eerste 2 mensen uit het vliegtuig werden gedropt. En het moment dat ik uit het vliegtuig hing en de instructeur wachtte op het sein dat hij kon springen, dat moment vergeet ik nooit meer. Ik dacht: WTF heb ik gedaan?! MAAR het was het allemaal meer dan waard en ik zou het zo weer doen. Het is zo cool om alles van bovenaf te zien, en de freefall is fantastisch!

Sydney
Na deze toch wel kostbare trip was het hoog tijd om weer aan het “werk” te gaan. Vooraf had ik al een nieuwe au-pair familie geregeld waar ik direct na m’n trip kon beginnen. Deze keer zijn het 2 jongetjes van 1,5 (James) en 3,5 jaar (Ted) oud. Ze zijn heel erg druk en ondeugend, maar kunnen zeker ook heel lief zijn. De familie woont in Noord-Sydney (10 minuutjes vanaf het centrum) en zijn net verhuisd naar een mooi groot huis met zwembad. Hier zal ik t/m 15 november zijn en daarna is het wel weer tijd voor vakantie. Deze keer wordt het Thailand samen met Leàn, super veel zin in!
En daarna? Dat zien we dan wel weer, maar Nederland staat voorlopig nog niet op mijn lijstje ;)

P.s. De foto’s volgen zo snel moelijk!!