G'day!

BEL DE KRANT! Ik ben pas 4 weken weg, en nu al een blog!

20 April kwam ik na 2 lange dagen dan eindelijk aan in Sydney! En wat denk je: regen. Lekker dan.
Ik werd opgehaald door een shuttle busje en bij het Wake Up! Hostel gedropt. Ik had mezelf voorgenomen om tot ’s avonds wakker te blijven om direct in het goede ritme te komen, maar toen ik m’n bed zag was ik snel vertrokken.

Het eerste wat ik de volgende dag zag toen ik naar de ontbijtzaal liep: regen. Daar ben je dan 30 uur voor onderweg. Na het weerbericht te hebben gecheckt werd me al snel duidelijk dat de regen voorlopig ook niet van plan was om te stoppen. Sydney en omgeving werden geteisterd door een heuse cycloon. Niet bepaald lekker weer om de toerist uit te hangen. Dus wat doe je dan? Inderdaad, shoppen! Alhoewel, het was meer window-shoppen aangezien ik geen ruimte in m’n tas had om nog meer spullen mee te slepen. Na 2 dagen regen kon ik alle shopping malls in Sydney van m’n to-do lijstje afstrepen.
Donderdagmiddag kwam dan eindelijk de zon door. Ik besloot samen met iemand uit het hostel om de free walking tour te gaan doen. Deze tours zijn vaak erg leuk omdat de tourguides heel gemotiveerd zijn en enthousiast kunnen vertellen. Alleen hadden we het deze keer niet echt getroffen. De tourguide vond z’n grappen vooral zelf heel erg leuk, verder begreep niemand de humor. Sydney is best een leuke stad om doorheen te wandelen, alleen er is niks Australisch aan. Ik heb 0,0 Australiërs ontmoet in Sydney, er wonen naar mijn idee alleen maar Europeanen en Aziaten. Niet dat die niet gezellig zijn hoor, maar ik vind het ook altijd leuk om met locals te praten. Tijdens de tour heb ik de meest toeristische attracties gezien, en dat was voor mij ook genoeg.
Vrijdag had ik een tour geboekt naar de Blue Mountains, ongeveer 1,5-2 uur rijden vanaf Sydney. De dichte eucalyptusbossen geven de lucht een blauwe gloed, vandaar de naam. Ik had geluk met het weer, zon met af en toe wat wolken, want als het heel erg bewolkt of mistig is zie je namelijk niks. Ik was met een redelijk kleine groep, 14 mensen, wat erg gezellig was. De tourguide, Smokey genaamd, vertelde tijdens de tour allemaal interessante facts. De tour begon met een hike van 1,5 uur naar een waterval. Door de hevige regen van de dagen daarvoor was het erg modderig en lagen er overal plassen. Ik was blij dat ik niet m’n nieuwste schoenen aan had gedaan! Na de hike werd er geluncht, om vervolgens de Tree Sisters te gaan bekijken. Om deze rotsblokken beroemd te maken is er een verhaal bij bedacht: 3 zussen werden door een wijze in steen veranderd na en domme actie (er zijn 20.000 verschillende verhalen, dus de acties wisselen nogal), daarna overlijdt de wijze en blijven de zussen voor altijd versteend. Ja, ze doen hier van alles om er en toeristische attractie van te maken.
Na dit prachtige verhaal was het tijd voor de laatste stop: Katoomba Scenic Railway, oftewel de steilste spoorlijn ter wereld. Het ritje duurde ongeveer 2 minuten, het was dat het bij de tour in zat anders had het voor mij niet heel erg gehoeven.

Het weekend wilde ik gebruiken om de beroemde stranden Manly en Bondi beach te bezoeken. Zaterdag was erg mooi weer en ging ik met de veerboot naar Manly. Een erg mooi strand met heel relaxte mensen. Het was erg druk omdat deze dag ook ANZAC day was: Australian and New Zealand Army Corps. Op deze dag worden alle Aussies en Kiwi’s die in verschillende oorlogen gevochten hebben herdacht. Overal in het land werden herdenkingsdiensten gehouden, zo ook in Manly Beach.
Zondag ging met iemand die ik in het hostel ontmoet had naar Bondi Beach. Ik geloof best dat het er heel mooi kan zijn, als het droog is. We zijn ergens binnen warme thee gaan drinken en hebben door de ramen naar de surfers gekeken, wat ook best de moeite waard was!

Na een week in Sydney te hebben doorgebracht werd het wel eens tijd om aan het werk te gaan. Ik heb tenslotte een Working Holiday Visa, dus er moet ook gewerkt worden. Maandag 27 mei vertrok ik naar Canberra om te gaan werken als au-pair! Voor de mensen die het niet weten: Canberra is de hoofdstad van Australië. Toen ze het niet eens konden worden welke stad, Sydney of Melbourne, de hoofdstad moest worden, besloten ze om in het midden een compleet nieuwe stad te bouwen die als hoofdstad kon fungeren. Dat midden is alleen niet helemaal gelukt, Canberra is 3 uur vanaf Sydney en 8 uur vanaf Melbourne.

De familie waar ik tot augustus zal werken heeft 2 meisjes, Nalani van bijna 4 en Alyssa van bijna 8.
De vader (Ben) werkt fulltime en de moeder (Natalie) werkt op maandag, woensdag en vrijdag. De oudste gaat 5 dagen naar school, en de jongste alleen op vrijdag. Het merendeel pas ik dus 4 dagen op de jongste en help ik verder een beetje in het huishouden. Vrijdag en zaterdag zijn mijn vrije dagen. De eerste week was vooral een beetje uitvogelen hoe de familie in elkaar zit, de kinderen leren kennen en natuurlijk kennis maken met de Australian way of life.

De tweede week gingen we gelijk op vakantie (heel vervelend), naar Warrnambool wel te verstaan. Warrnambool is een klein plaatsje aan het einde van de Great Ocean Road, ongeveer 10 uur rijden vanaf Canberra. De ouders van Ben wonen daar (in een villa, met uitzicht op het strand) en daar gingen we een week logeren.
Op de maandag hebben we (een deel van) de Great Ocean Road gedaan, wat een fantastische route is dat! En we hadden super geluk met het weer, blauwe lucht en een zonnetje erbij. Langs de kustroute zijn allemaal mooie rotsformaties, kliffen en stranden te vinden. Elke rotsformatie heeft z’n eigen naam, The Twelve Apotsles is de bekendste. Dit waren ooit 12 rotsblokken die ver boven het water uitstaken. Inmiddels zijn er nog 7 over, alleen om de naam elke keer te wijzigen als er weer een rots sneuvelt is ook zoiets. Mijn favoriete bezienswaardigheden langs deze route waren The Grotto en Loch Ard Gorge.
Halverwege de week kwamen er nog meer familieleden logeren, allemaal vanwege de paardenraces die in Warrnambool gehouden werden. In Australië is dat best wel een ding. Het hele event duurde 3 dagen, maar ik ben allen op donderdag gegaan want op die dag waren de belangrijkste races. Die dag was het hele dorp ook vrij (tenzij je op het evenement moest werken), het werd gezien als een soort feestdag. Van te voren was me gezegd dat de meeste mensen in hele chique kleding komen. Als je iets niet bij je hebt als backpacker, is dat het. Dus met wat ik had heb ik geprobeerd iets fatsoenlijks in elkaar te flansen. Ik kan je vertellen, ik voelde me redelijk under dressed. Bijna alle mannen waren in pak en bijna alle vrouwen in een jurk. Heel grappig waren alle hoedjes die de vrouwen op hadden. Geen normale hoedjes, nee, halve bloemstukken en vogelnesten hadden ze in hun haar zitten. Ik vond het vooral heel erg lachwekkend.
De dag bestond uit 10 races, waarvan race 7 en 8 de kampioensraces waren. Ik had besloten om alleen op die races te wedden, want daar gaat het tenslotte allemaal om. Helaas had ik niet veel geluk, maar het wat leuk om een keer meegemaakt te hebben!

Afgelopen week was m’n eerste echte werkweek. ’s Ochtends breng ik het oudste kind naar school en vervolgens de moeder naar haar werk, dit omdat ik dan de rest van de dag een auto tot m’n beschikking heb. ’s Middag haal ik beide weer op, en daar tussenin zorg ik voor de jongste. Ik begin hier al redelijk te wennen, ben zelfs lid geworden van de sportschool zodat ik elke dag ook iets actiefs doe! En ik heb via via wat mensen ontmoet die hier ook als au-pair werken. Gistermiddag ben ik met een frans meisje koffie gaan drinken en ’s avonds ben ik met wat andere mensen in de pub wat gaan drinken, was allemaal zeer geslaagd!

En ook Australië went al heel erg. Sommige dingen vind ik een beetje op Amerika lijken, de huizen bijvoorbeeld. Of alles wat ze in de supermarkten verkopen. In dit deel van Australië wordt het in de winter wel echt koud. Of nou ja, ’s avonds kan het vriezen en dan overdag kan het 5 graden zijn. Het vriezen heb ik al wel meegemaakt, moest ik ’s ochtend de auto krabben. Een krabber kennen ze hier niet, je gooit gewoon water over je ruiten heen. Ach, dat is ook een manier. Verder valt me op dat ze alles, maar dan ook alles, afkorten. Dan denk je dat je redelijk Engels kan, en dan kijk ik mensen soms aan van ‘euuhhh, no clue what you’re talking about!’. Arvo wordt gebruikt als mensen Afternoon bedoelen, een Bikkie is een Biscuit, Brekkie is Breakfast en Sickie wordt gezegd als je een dag ziek thuis blijft. Verder hebben ze ook veel ‘eigen’ woorden: g’day is goedendag, lollies zijn snoepjes (niet te verwarren met de lollipop) en met tea wordt de avondmaaltijd bedoeld. Zo was het op een gegeven moment een uur of 7 ’s avonds en werd er gezegd dat de tea werd klaargemaakt. Ik had redelijk honger dus ik baalde dat ik nog langer op eten moest wachten, maar dat was dus het eten :p

Komend weekend gaan we een dagje naar de kust. Ook al vriest het soms ’s nachts, overdag kan het gewoon 18 graden worden. En een week later gaan we naar een rugby wedstrijd hier in Canberra. Een hoop leuke dingen in het vooruitzicht, ik hou jullie op de hoogte!

P.S.: tot augustus kunnen jullie post sturen richting:
PO Box 199
Jerrabomberra
NSW 2619
Australia